شهرستان سقز يكی از شهرستان های استان كردستان از نظر جغرافيايی در ۴۶ درجه و ۱۶ دقيقه ی درازای خاوری و ۳۶ درجه و ۱۴ دقيقه ی پهنای شمالی و در ارتفاع ۱۵۰۰ متری از سطح دريا واقع است. شهرستان سقز از شمال به تكاب، شاهين دژ و بوكان (آذربايجان غربی)، از خاور به ديواندره، از باختر به بانه و از جنوب به مريوان محدود می گردد. سقز در نقاط كوهستانی واقع شده که هوای آن در زمستان بسيار سرد و در تابستان گرم می باشد. در زمستان گاهی برف های سنگين می بارد و در پاييز و بهار ريزش باران اغلب چندين روز متوالی ادامه دارد. شهر سقز مركز شهرستان در سر سه راهی سنندج ـ مياندوآب و بانه واقع شده است. راه های سقز عبارتند از:
ـ سقز - سنندج به درازای ۲۰۵ كيلومتر
ـ سقز - مياندوآب به درازای۹۱ كيلومتر
ـ سقز – بانه به درازای ۶۵ كيلومتر
ـ سقز - تبريز از طريق مياندوآب به درازای ۲۶۰ کيلومتر
ـ سقز به اروميه از طريق مهاباد به درازای ۲۷۲ كيلومتر و از طريق بانه و سردشت به درازای ۲۶۳ كيلومتر
ـ راه سقز به مرز ايران و عراق در مسيری مستقيم به درازای ۷۰ كيلومتر
ديدنيها ي سقز
پارک مولوي کرد - ساحل رودخانه - بازار سقز - طبيعت بکر و زيباي منطقه سرشيو - کوههاي چهل چشمه - نه که روز و سد لگزي از جاهاي ديدني شهرستان سقز هستند. در اين شهرستان بيش از يکصد و پنجاه اثر تاريخي و باستاني وجود دارد که فقط دو اثر آن يعني قلعه باستاني زيويه و غار کرفتو مورد بررسي و مطالعه قرار گرفته و در فهرست آثار ملي به ثبت رسيدهاست.
غار کرفتو
در ۷۴ کيلومتري شرق شهرستان سقز و در منطقه اوباتو«هه وه تو» صخرهاي از سنگهاي آهکي بر فراز تپهاي پديد آمدهاست که قلعه و غار کرفتو ناميده ميشود. براساس مطالعات زمين شناسي صخره قلعه و غار کرفتو در دوران سوم زمين شناسي شکل گرفتهاست. بر اساس بررسي و مطالعات انجام شده در اين غار آثاري از انسانهاي اوليه مانند نقاشيهاي روي ديوارها يافت شدهاست که نشان ميدهد اين غار زيستگاه انسانهاي اوليه در اين منطقه بودهاست.